சொர்கம் 2 (இறுதி பாகம்)
அவள் அங்கேயே வருத்தத்தில் அழுதுகொண்டு இருந்தாள்.
மறுநாள் வேலைக்கு செல்லவில்லை. வீட்டுல இருந்து என்ன செய்வது என்று யோசித்துக்கொண்டு இருந்தாள். அப்போது ஹரிஷிடம் இருந்து கால் வந்தது. எடுக்கலாமா வேண்டாமா என்று யோசித்துக்கொண்டு எடுக்காமல் விட்டாள். அப்போது அவனிடம் இருந்து ஒரு மெசேஜ் வந்தது.
'வேலை விஷயமாக சில கேள்விகள் கேட்டு அதற்க்கு உடனே பதில் வேண்டும்' என்று அனுப்பியிருந்தான்.
வேறுவழியில்லாமல் அவள் போன் செய்தாள். அவன் முதலில் வேலை விஷயங்களை கேட்டு தெரிந்துகொண்டான். பின்னர் போனை வைக்கும் சமயத்தில் கேட்டான் .
"என்ன ஜன்னத். நேத்து பாக்கணும்னு சொன்னீங்க போட்டோ அனுப்பினேன் அப்புறமா எதுவும் சொல்லலையே. தப்பா ஏதும் அனுப்பிட்டேனா.?"
"இல்ல சார் அதை பற்றி நான் பேச விரும்பல. நீங்களும் எனக்கு அதை பற்றி மெசேஜ் அனுப்பாதீங்க. நான் வைக்குறேன்" என்று போனை வைத்தாள்.
அவள் மேலும் இரண்டுநாட்களுக்கு விடுமுறை எடுத்தாள். ஆனால் அதற்குமேல் முடியாது என்ற நிலை வர வேலைக்கு சென்றாள்.
அன்றிலிருந்த்து அவளால் ஹரிஷை நேரில் சந்திக்க முடியவில்லை. அவன் வந்தால் இவள் வேறு பக்கம் திரும்பி சென்றுவிடுவாள். அவனும் சிலமுறை பேச முயற்சித்தும் அவள் பிடிகொடுக்காமல் சென்றுவிட்டாள்.
வேலையில் சரிவர கவனம் செலுத்த முடியாமல் திணறினாள். முதலில் வீட்டுக்கு எப்போது வேண்டுமோ செல்வாள். ஆனால் இப்போது சீக்கிரம் செல்லாவிட்டால் கணவன் ஏதும் நினைப்பானோ என்று 6 மணிக்கெல்லாம் வேலையை முடித்து விட்டு அவசர அவசரமாக கிளம்புவாள். அதனால் அவளின் வேலையில் நிறைய தாமதம். மேலும் கோப்புகள் மற்றும் வேலைகள் சரிவர இல்லாத நிலை. அந்த வருடம் இறுதியில் அவளுக்கு பெரிய அளவு ஊதிய உயர்வு இல்லை. காரணம் இந்த பிரச்னை.
வருட இருதியில் எல்லோருக்கும் அவர்களின் மேனேஜருடன் நேருக்குநேர் தனியாக சந்தித்து இந்த வருட செயல்திறன் எப்படி இருந்தது என்ற கலந்தாய்வு நடக்கும். அப்போது இவள் ஹரிஷை சந்திக்க நேர்ந்தது.
முதலில் ஹரிஷ் அவளின் திறன் குறைந்திருப்பதை சுட்டிக்காட்டினான். பின்னர் அதை மீண்டும் சரிசெய்யாவிட்டால் கம்பனிக்கும் அவளுக்கும் நல்லதில்லை என்பதை சொல்ல, அவள் கண்களில் இருந்து நீர் கசிந்தது.
"ஜன்னத் ப்ளீஸ்.., ஏன் அழுகுறீங்க? ப்ளீஸ் ஸ்டாப். வெளிய இருக்குறவங்க தப்பா நினைப்பாங்க."
"சாரி சார்."
"திரும்பவும் அதையே பேசுறேன்னு நினைக்காதீங்க, அன்னைக்கு நடந்த விஷயத்துக்கு அப்புறமா தான் நீங்க சரியில்லை. என்ன மன்னிச்சிடுங்க. நான் உங்களை தப்பா எடுத்துக்களை. நீங்க உங்க விருப்ப படி இந்த அலுவலகத்துல இருக்கலாம்."
அவளால் பொறுத்துக்கொள்ள முடியவில்லை. அவள் மேலும் அழுதாள்.
அவன் எழுந்துவந்து கையில் இருந்த கைக்குட்டையை அவளிடம் கொடுத்தான். அவள் கண்களை துடைத்துக்கொண்டாள்.
"என்ன மன்னிச்சிடுங்க சார். வீட்டுல பிரெச்சனை அதான்.."
"சரி விடுங்க. ஆனா நீங்க இங்க வரப்போ அதை மறந்துருங்க. அப்போதான் வேலை நடக்கும்."
"என்னால எதுலயும் கான்சண்ட்ரேட் பண்ண முடியல சார்."
"நீங்க என்ன பிரெச்சனைனு சொல்லுங்க. நான் முடிஞ்சா ஹெல்ப் பண்ணுறேன்."
"அன்னைக்கு உங்களுக்கு மெசேஜ் அனுப்பினது நான் இல்ல சார். என்னோட கணவர்."
"வாட்.! என்ன சொல்ரீங்க?"
"ஆமா சார். நான் உங்களோட வெளியே சாப்பிட போனது தெரிஞ்சு என்னை சந்தேக பட்டு உங்களுக்கு அப்படி மெசேஜ் அனுப்ப, நீங்களும் அப்படி அனுப்பிருக்கீங்க."
"ஷிட்.! ஐம் ரியலி சாரி ஜன்னத்."
"இனிமே நான் சீக்கிரம் வீட்டுக்கு போனும் சார். நான் இங்க லேட்டா இருக்குற ஒவ்வரு நிமிடமும் வீட்டுல என்ன நடக்குமோனு பயமா இருக்கு."
"எனக்கு உங்க நிலைமை புரியுது. நான் முதல்ல மன்னிப்பு கேட்டுக்குறேன். நான் நீங்க அனுப்பின மெசேஜ்னு தப்பா புரிஞ்சிக்கிட்டு அப்படி அனுப்பிட்டேன்."
"விடுங்க சார். என் வாழ்க்கை இப்படி இருக்கு, என்ன பண்ணுறது."
"அப்படியில்லை ஜன்னத் நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்றேன். நீங்க இனிமே 6 மணிக்கு கிளம்பலாம். உங்க டீமுக்கு இன்னொரு சீனியர் அசைன் பண்றேன். நீங்க வேலைய பிரிச்சி பண்ணுங்க. 6 மணிக்கு மேல வேலை போச்சுன்னா அவங்க கிட்ட குடுத்துட்டு நீங்க கிளம்பலாம்."
அவளுக்கு அதை கேட்டு கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது. அடுத்த நாள் முதல் அவளுக்கு அந்த சீனியர் உதவியாளர் உதவி செய்ய இவளும் வழிகாட்டலில் மீண்டும் அந்த டீம் சிறப்பாக வேலையை பார்க்க துவங்கியது. சில மாதங்களில் ஜன்னத் மீண்டும் புத்துணர்ச்சி பெற்று வேலையில் பம்பரமாக சுழன்றாள். ஹரிஹுக்கு வேலை முடிந்தால் போதும் என்று இருந்தது. இவளும் வேலையே முடித்து வீட்டுக்கு சரியான நேரத்தில் கிளம்பினாள்.
அவள் நேரத்துக்கு வீட்டுக்கு செல்ல அவளுக்கு அங்கே பெரிய அளவில் பிரச்னை இல்லை. அதைப்போல அலுவலகத்திலும் வேலை செய்ய அந்த புது உதவி துணையாக இருக்க, சில வாரங்களிலேயே ஜன்னத் மீண்டும் உயிர்பெற்றாள். அவளின் செயல்கள் மீண்டும் எல்லோரையும் ஊக்க படுத்த அவள் அணி மீண்டும் சிறப்பாக செயல் பட்டது. அலுவலக மேலாளர்களுக்கு மீண்டும் அவள் பெயரில் நம்பிக்கை வந்தது. மாதங்கள் செல்ல மீண்டும் பழைய நிலைக்கு திரும்பினாள்.
ஒரு நாள் வெள்ளி கிழமை நல்ல மழை பெய்தது. நிறையபேரு மதியமே கிளம்பிவிட இவள் ஒரு 4 மணியளவில் கிளம்ப முயன்றாள்.
அப்போது அவள் எழுந்து கைப்பையை தூக்கிக் கொண்டு ஹரிஷின் கேபினை தாண்டி சென்றாள். அங்கே அவன் ஏதோ கொஞ்சம் டென்ஸனாக கணினியை தட்டிக்கொண்டு இருந்தான்.
"சார் எல்லாம் ஓகே வா?"
"யா பைன் ஜன்னத்."
"நீங்க கிளம்பலையா சார்.?"
"இதோ இதை முடிச்சிட்டு கிளம்பிடுவேன். கொஞ்சம் குடைச்சல் குடுக்குது."
"என்னனு? நா பாக்கவா.?"
"இல்ல நீங்க கிளம்புங்க நா பாத்துக்குறேன்."
அவள் அப்போது என்னன்னு சொல்லுங்க சார் என்று அருகே சென்றாள். அவன் திரையில் ஒரு வேலையை வைத்துக்கொண்டு அதை சரிசெய்ய முடியாமல் திணறினான். இவள் தட்டச்சியை எடுத்து. சடசடவென்று தட்டி ஐந்தே நிமிடத்தில் அந்த வேலையே முடித்தாள்.
"அவளோ தான் சார்."
"வாவ் இதை முடிக்க தான் நான் காலையில் இருந்து முழிக்குறேன். நீங்க நிஜமாலுமே கிரேட்."
"ஐயோ நீங்க வேற."
"நிஜமா தான் ஜன்னத். இவளோ அறிவு... அழகு எல்லாமே ஒரு இடத்துல இருக்கத இப்போதான் பாக்குறேன்."
"சார் இது ரொம்ப சின்ன வேலை. இதுக்கு இவளோ பாராட்டு தேவை இல்லை."
"நா இன்றைய நாளை மட்டும் வச்சி சொல்லல. இவளோ நாள் உங்க உழைப்பு எல்லாம் நான் பார்க்கதான் செய்றேன். நீங்க ஒரு பொக்கிஷம்."
"தேங்க்ஸ் சார். நான் கிளம்புறேன்" என்று ஜன்னத் கிளம்பினாள்.
கீழே கேப் எடுக்கும் இடத்திற்கு சென்றாள். அங்கே மழை சோவென்று பொழிய சாரல் ஆட்கள் நிற்கும் இடம்வரை தூவியது. ஓவருவராக வண்டிவர கிளம்ப, இவள் ஏரியா வண்டி வர தாமதம் ஆனது.
அங்கிருந்த ஏற்பாட்டாளர் "மேடம் ஒரு 1௦ நிமிஷத்துல உங்க கேப் வந்துரும். கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணுங்க" என்றான்.
இவளும் சரியென்று மழையை பார்த்தாள். அந்த குளிர் காற்றும் சாரலும் அவள் முகத்தில் வீசி அவள் தலையில் போட்டிருந்த பார்த்தாவை பின்னுக்கு தள்ளியது. அந்த குளிர்காற்று முகத்தில் பட அவள் கண்கள் மூடினாள். அப்போது அவள் மனதில் ஒரு லேசான சுகமான எண்ணம்.
இத்தனை நாள் வாழ்க்கையில் ஓடியோடி என்ன பயன். இப்படி மழையை ரசிக்கும் ஒருநாள் கூட இத்தனை வருடத்தில் கிடைக்க வில்லையே. இன்றென்ன இத்தனை இன்பம் இதயக்கூட்டில் நீந்திடுதே. அவன் பேசிய வார்த்தைகளா. இருக்கலாம்.
அவள் அழகு என்று அவள் அம்மாவை தவிர சொன்ன வேறு ஒரு ஆள் அவன் மட்டும் தான். ஒருவேளை இது தான் ஒரு பெண் ஆணிடம் விழும் தருணமோ???
அவள் முகத்தில் வெட்கம்.
அந்நேரம் ஹரிஷ் அங்கே அவன் காரை எடுக்க வந்தான். அதை அவளும் பார்க்க இருவரும் ஒரு சில வினாடி அப்படியே பார்த்துக்கொண்டனர்.
என்ன நினைத்தாளோ தெரியவில்லை. விறுவிறுவென அவன் அருகே சென்று அவன் வண்டியின் கதவை திறந்து உள்ளே அமர்ந்தாள். அவனும் ஏதும் சொல்லாமல் வண்டியை எடுத்து அவன் வீட்டுக்கு சென்றான்.
30 நிமிடத்தில் வீட்டுக்கு செல்ல. இருவரும் வண்டியை விட்டு இறங்கி வீட்டுக்குள் செல்லும் நேரத்தில் தொப்பலாக நனைந்தார்கள்.
உள்ளே சென்றதும் ஜன்னத் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் முழித்தாள். அவசரத்தில் கிளம்பி வந்துவிட்டோம் இப்போது என்ன செய்வது என்று புரியவில்லை. அவள் அப்படியே நிற்க. உள்ளே சென்ற ஹரிஷ் இரு துண்டை எடுத்து வந்து அவள் பின்னே இருந்து அவள் தலையில் வைத்து துவட்டினான்.
அவளுக்கு உடல் நடுங்கியது. பயம் வேறு.
அவள் தலையில் சுற்றியிருந்த புர்காவை விலகினான். அவள் கூந்தலை துவட்டினான். அவள் மேல் இருந்து மென்மையான மல்லிகை வாசம்.
அவளுக்கோ அவன் பின்னே நிற்கும் பயம்.
அப்போது அவனின் ஒரு கை அவள் இடுப்பை பிடித்தது. அவளுக்கு மயக்கமே வந்துவிடும் போல இருந்தது. அவளின் கண்களில் அன்று அவள் பார்த்த அந்த கட்டழகு உடல் தோன்றியது. ஆஹா அப்படியொரு அழகிய உடல்.
அவள் கணவன் சந்தேக பட்ட நாள்முதல் இன்று வரை அவளை அவன் தொடவில்லை உடல் ஏக்கம் வேறு.
ஜன்னத் அன்று தான் காதலையும் காமத்தையும் சேர்த்து உணர்ந்தாள். அவன் காட்டிய அக்கறை அவன் செய்த சிறுசிறு உதவிகள் எல்லாம் அவள் நினைத்தாள். அந்நேரம் ஹரிஷ் அவனின் முதல் முத்தத்தை அவள் கழுத்தில் வைத்தான். அவளவுதான் தாமதம். அப்படியே திரும்பிய ஜன்னத். அவன் முகத்தை பார்த்தாள். அவனின் அழகிய முகத்தை பார்த்து அவன் இதழை ஏறி சுவைக்க தலையை தூக்கினாள். அவனும் தலையை இறக்கி அவள் இதழோடு சேர்த்து சுவைத்தான். அப்போது அந்த இரு உடல்களும் பின்னிக்கொள்ள. அப்படியே மோகக்கடல் பேரலையாக பொங்கி அவர்களை ஆழ்த்தியது.
அவன் ஜன்னத்தை அப்படியே தூக்கி இடுப்பில் வைத்து பிடித்தான். இருவரும் இதழை மாற்றிமாற்றி உறிஞ்சு எடுக்க அவளை அப்படியே அங்கிருந்த சோபாவில் சாய்த்தான். அவளை இருக்கி அணைத்து அவளின் கழுத்தில் அவன் முகத்தை பதித்து அவளின் பவள உடலை ருசிதான். அவனின் நாவு அவளின் தேகத்தை வருடி எடுத்தது. அவள் உடலில் ஒரு இனம்புரியாத சுகம். ஆயிரம் மின்னல்கள் பாய்ந்த ஒரு சுகம். அவளின் நரம்புகள் நெளிய அவள் உடல் அப்படியே முறுக்கேறியது.
அவன் அப்போது அவள் முகத்தை மீண்டும் நெருக்கத்தில் பார்த்து அவளின் இதழில் அவனின் விரல்களை வைத்து வருடினான். அவளோ ஏங்கும் குழந்தையை போல விழிக்க மீண்டும் அவளின் இதழில் ஒரு முத்தம் வைத்தான்.
பின்னர் அவனுடைய ஈர உடைகளை கழட்டி எறிந்தான். வெறும் ஜட்டியோடு இருந்த அவனின் உடலை பார்த்து அவள் வெட்கத்தில் தலை குனிய அவன் அதையும் கழட்டி எறிந்தான். அவளை தூக்கி அவன் மடியில் அமர்த்தினாள்.
அப்போதுதான் அவனின் கார்குழலை கண்டால் அவள். அது என்வோ அவள் வீட்டின் சப்பாத்தி உருட்டும் கட்டையை போல நீண்டு நின்றது. ஒருஜான் அங்குலம் நீளம் இருக்கும். அதை பார்த்து அதிர்ந்தாள். பேச்சு வரவில்லை.
அப்போது அவளின் சுடிதார் டாப்பை கழட்டினான் ஹரிஷ். அவன் கழட்ட ஏதுவாக கைகளை தூக்கி காட்டினாள் அவள். உள்ளே பழைய கிழவிகள் போடுவது போல ஒரு வெள்ளைநிற ப்ரா. லேசான நமட்டு சிரிப்புடன் அவன் அதை முத்தமிட்டான். அந்த செங்கனிகள் நல்லா செழித்து காய்த்து தொங்கியது. அவளின் காய்களின் சைஸ் 36.
ப்ராவை இறக்கி அந்த முலைகளை பிசைந்தான். அந்த காம்புகளை அவன் முகத்தில் உரசி அவன் இதழோடு வைத்து உறிஞ்சினான். அவன் உரிய உரிய அவளுக்கு மேலும் உடல் சூடேறியது. அந்த ஈர உடல் உஷ்ணத்தில் கொதித்தது. அந்த அழகு உருண்டைகளை தடவி எடுத்தான். அவளின் இருக்கைகளை தூக்கி பிடித்து அவள் அக்குளை நக்கினான். அதெல்லாம் அவளுக்கு பழக்கம் இல்லை. அவள் நெளிய அவன் விடாது இருக்க பிடித்து அவள் அக்குளையும் காய்களையும் மாற்றிமாற்றி சப்பினான்.
அவள் கால்கள் இரண்டையும் அவன் இடையில் சுற்றி இருக்க பின்னி அவள் புண்டையை இறுக்கினாள். அப்போது அவன் அவளின் பேண்டையும் ஜட்டியையும் உருவினான். ஜன்னத்தின் இறுக்கமான தொடைகள் அவளின் சொர்கவாசலை இருக்க மறைக்க அவன் கைகளை தொடைகளின் நடுவே விட்டு தடவினான். சற்று வாசல் திறக்க இவனின் விரல்கள் உள்ளே சென்று அற்புத விளையாட்டை காட்டியது.
அவன் அவள் புண்டையை குடைய குடைய அவள் உடல் வளைந்தது. அவனோ இருக்க பிடித்து விடாது தடவினான். அவளால் பொறுக்க முடியவில்லை. அந்நேரம் அவள் கால்களை விரித்து பிடித்து நடுவே முட்டிபோட்டு நின்றான்.
ஜன்னத் வேறொருவன் முன்னே அம்மணமாக கால்களை விரித்து கிடக்கும் முதல் தருணம். ஆனால் மனதில் எந்த ஒரு குற்ற உரசியும் இல்லை. அவள் தலையை அசைக்க. அவன் மெல்லமாக அவன் சுண்ணியை அவளின் புண்டை மேட்டில் வைத்து அழுத்தினான். அந்த சுன்னி அந்த நீர்கோர்த்த புண்டையில் சதக்கென்று இறங்கியது.
அவளின் கண்கள் இருக்க மூடியது. புண்டையினுள் சுன்னி போக போக அவளுக்கு மூச்சி முட்டியது. அவன் இடுப்பை இருக்க பிடித்தாள். மெல்லமாக மூச்சி விட முயன்றாள். அவனோ மெல்லமாக உள்ளேவெளியே விட்டு எடுத்தான். சுன்னி உள்ளே இறங்க இறங்க அவளுக்கு ஆசை மேலும் கூடியது.
"ஆஅஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ.. ஆன்ஹ்ஹ்ம்ம்னு.." என்று அவன் ஏற ஏற முனகினாள்.
அவன் அப்படியே அவள் புண்டயில் ஏறிக்கொண்டே அவள்மேல் படர்ந்து அவள் கழுத்தை மீண்டும் முத்தமிட்டான். அவள் கைகளை மேலே சேர்த்து பிடித்து அவள் புண்டையில் வேகமாக ஏறினான்.
அவன் வேகம் கூட்ட கூட்ட அவள் மேலும் முனங்கிகினாள். இருவரும் காமத்தீயில் தங்கள் உடலை எரிக்க. உடல் சுகத்தில் அவனை இருக்கி அணைத்தாள் ஜன்னத்.
அவனுக்கோ பொறுக்க முடியவில்லை. அவன் வேகமாக குத்த கஞ்சி வரும் நேரம் சுண்ணியை வெளியே எடுத்து அவன் கையில் பிடித்து குலுக்க கஞ்சி சீறிட்டு அவள் உடலில் சிதறியது. அவளும் அதே சமயம் உச்சம் அடைய அப்படியே சரிந்தாள்.
அவளின் வாழ்க்கையில் அப்படி ஒரு ஆனந்தம் அவள் அன்று தான் அனுபவித்திருந்தாள். ஹரிஷ் அவள் கன்னத்துல ஒரு முத்தம் கொடுத்து, "நான் ருசித்த கனிகளில் சுவையான கனி நீங்கதான்" என்று சொல்லி புன்னகைத்தான். அவளுக்கோ வெக்கம்.
அவள் எழுந்து பாத்ரூமை நோக்கி ஓடினாள். உள்ளே சூடான குளியல். அவளின் உடலை அவளே தடவி பார்த்து அவன் தொட்ட நேரங்களை நினைத்து புன்னகைத்தாள்.
அங்கிருந்த துண்டை எடுத்து கட்டிக்கொண்டு வெளியே வர டிரையரில் அவளின் உடைகளை போட்டு உலர்த்தி வைத்திருந்தான் ஹரிஷ். அவள் ப்ராவை எடுத்து போட அவளுக்கு பின்னே சென்று கொக்கி போட்டான்.
"இந்த பாட்டி காலத்து ப்ரா போடுறதை விட்டு மாடர்னா போடு இன்னும் அழகா இருக்கும்" என்று மீண்டும் கழுத்தில் பின்னிருந்து முத்தம் வைத்தான். அவளுக்கு மீண்டும் வெட்கம்.
உடைகளை மாற்றி அவன் வண்டியிலேயே அவளை கொண்டு சென்று வீட்டுக்கு சற்று தள்ளி இறக்கிவிட்டான். அங்கிருந்து அவள் ஆட்டோ எடுத்து வீடு சென்றாள்.
6.30 மைணியளவில் வீடு சென்ற அவள் வேலையை முடித்து இரவு படுத்து கண்களை மூடினாள். நடந்த அனைத்தையும் நினைத்தாள். அவளுக்கு அன்றுதான் படுக்கும் முன்னே வாழ்வில் சந்தோசமான எண்ணங்கள். அந்த நினைப்புடன் கண்களை மூட தூங்கினாள்.
அவளுடைய பூலோக ஜன்னத் நாள் அன்று தான். அதாவது அவளுடைய பூலோக சொர்கத்தின் முதல் நாளை ருசித்த அவள் காதலும் காமமுமாக வாழ்க்கையை சந்தோசமாக நகர்த்தினாள்.
வாழ்க்கையில் நம்மை மதிப்பவரையும் நம்மை பிடித்தவரையும் அனுசரிக்க பழகிக்கொண்டால் பூலோகமும் சொர்கமே.
முற்றும்.

இன்னும் பிரச்சனை சரி ஆகலையா?! மத்த கதைகள் எப்போ வரும்
ReplyDeleteஅந்த பிளாக் மொத்தமா போயிடுச்சுனு நினைக்குறேன். இனி புது கதைகள் தான் போடணும்.
Delete